Pagina's

maandag 4 februari 2013

Beauty Teller.

Sommige mensen verdienen een bedankje, ikzelf ben niet goed in dat in persoon te zeggen. Brieven schrijven is een goeie persoon. Er zijn honderden mensen die ik zou kunnen bedanken, velen daarvan waar zo goed dat ze moesten gaan. Maar als ik één iemand kan bedenken die dit het meeste verdiend. Is het de mede auteur van deze blog die ik m'n beste vriendin kan noemen, die eer heb ik. Ik denk niet dat ze beseft wat ze voor me doet, dat ze me grotendeels in leven houd. En moest je zeven jaar geleden tegen me gezegd hebben dat zij er nu zo voor me zou zijn, zou ik je gewoon uitgelachen hebben. Je verdiend het meisje, dus lees aandachtig en besef dat je meer bent dan je denkt dat je bent.

Lieve, lieve schat,
In september zaten we voor het tweede jaar bij elkaar in de klas, en eerst was ik daar niet zo gelukkig mee, je weet dat we eigenlijk nooit goed overeen kwamen. En dan opeens, ik weet zelfs niet meer hoe kwamen we in contact. En zagen we in dat die zeven jaar van niet tegen elkaar praten een verspilling van tijd waren. We maken veel grappige momenten mee, maar als het erop aan komen zijn we er voor elkaar. In harde tijden, want ook al besef je dat ik soms gestoord ben, je begrijpt het en lacht er alleen om. Iets wat andere mensen nooit zouden doen. Je bent speciaal, in mijn ogen, in vele ogen. Je bent meer dan een mooi meisje. Je bent zelfs meer dan een grappig meisje. Je bent het enige meisje waar ik nu al zeker van ben, dat je me niet in de steek zal laten op het moment dat ik je het meest nodig heb, zoals anderen deden.
Ik deed domme dingen, maar je liet me niet vallen. Je moet me toch is gaan vertellen hoe je kan overleven met iemand die niet over zijn gevoelens kan praten, veel problemen heeft en compleet gestoord is. Je zou een boek kunnen schrijven: "Hoe overleef ik de meest rare beste vriendin ooit." Dat word een bestseller. Anderen hadden het nu al opgegeven, jij niet. Je verdiend een medaille. Een prijs. Een pluim.

Als ik een dag, week, maand, jaar heb waar het even niet gaat. Dan word je niet boos, ook al zeg ik sorry, anderen werden steeds boos. Je zegt de juiste dingen op de juiste moment en dat is zo speciaal aan je. Je zegt altijd precies wat ik wil horen. Soms zeg je gewoon: "Ik begrijp je," en dat is precies wat ik dan horen wil! Andere keren geef je raad als ik hulp nodig heb. En natuurlijk ben ik er ook voor jou, maar dat weet je. Je psychiater staat altijd voor je klaar, dat weet je. Je irriteert me niet, zoals de rest doet, als er weer een slapeloze nacht is voorbij gegaan. Je geeft me nooit op. Je denkt nooit: dit wordt niets. Nee, je blijft me steunen ook al besef je dat het misschien deze keer niet goed komt. Soms weet je niet wat zeggen, juist op de momenten dat ik wil dat je niets zegt. Het is alsof je me voelen kan. Je maakt me aan het lachen. Je begrijpt mijn gekke ideeën, je begrijpt mijn gekke verhalen en belevenissen. Je geloofd me, en je geloofd in me.

Ik ga het nog is zeggen, maar wat ik het leukste aan je vind is dat je me niet laat zitten. Je zegt de waarheid, als ik er niet goed uitzie zeg je dat gewoon, als ik verkeerd bezig ben zeg je dat gewoon. Je zegt de juiste dingen, op de juiste momenten. Je bent niet boos, als ik niet met je praat, en zelfs niet luister, je weet dat het wel over gaat. Ik hou van je. Doei.

xoxo, Story Teller.
Ps. als er ooit een jongen zegt dat je niet goed genoeg bent, laat hem dit dat lezen. Dankje.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten