Pagina's

woensdag 13 februari 2013

Let's have a talk.

Tijd voor weer een artikel waar ik over van alles vertel dat in me opkomt. Frustraties, dingen die gebeuren, dingen die zullen gebeuren, hersenspinsels in mijn kleine verwarde hoofd. Wellicht niet super intressant, maar het is een therapie voor me om te schrijven. Ik schrijf dit op vrijdag 08/03/2013, laatste dag school voor een week (en twee dagen) vakantie. Ik kijk ernaar uit om niet te hoeven opstaan om 6:30 in de ochtend. Vanavond lekker languit in de zetel naar The Voice Van Vlaanderen kijken met mijn gezin met pizza in de hand. Een cola in de andere en een gezellige sfeer. Ik moet straks voor piano op punten spelen, keuzes die worden moeten gemaakt worden en Valentijn komt er ook weer aan. Genoeg om over te schrijven dus.
Ik schrijf dit met op de achtergrond Jessie J die de acoustische versie van Nobody's Perfect zingt, ik moet er werkelijk van janken. Ik slaap weer beter trouwens, ook geen idee hoe dat komt. Eigenlijk wel, ik denk wel nog steeds heel veel na, maar op een goeie manier, ik val er van in slaap. Ik sta niet onder druk, besef ik nu. Toen had ik veel lastige dingen aan mijn hoofd. Nu niet zoveel, ik probeer ze te verwerken in deze blog en in mijn muziek. Maar vanmorgen werd ik toch weer wakker met het gevoel dat ik niet geslapen had. Een grote, mega grote koffie was de oplossing, met nog een pijnstiller tegen de hoofdpijn. Ik troostte mezelf dat ik alleen deze zeven uur moest overleven en daarna lekker vakantie heb. Man, ik ga hiervan genieten. Lang slapen, laat opblijven, af en toe voor school werken, uren piano spelen en vooral veel denken en rusten. Soms vraag ik me af of het normaal is, dat ik zo vaak weg van de wereld ben. Naar mijn eigen wereld, mijn hoofd waar ik zoveel denk dat het misschien niet gezond is. Ik voel me er beter door, dus zo slecht kan het wel niet zijn.
Het is februari, dan hoort het toch zeker niet te sneeuwen? België begrijpt het niet echt, het systeem van de natuur. Het zou nu stil aan warmer moeten worden en regenen, heel veel regenen. Dan word het lente en word het nog warmer. Maar nee, België doet daar niet aan me. "Laten we het even laten sneeuwen, ook al is het binnen ongeveer een maand lente." Ja hoor, lekker leuk voor mensen die sneeuw alleen leuk vinden als ze lekker binnen zitten en niet buiten moeten staan in de pauzes. Dan is het wel leuk. Maar mijn lichaam kan niet zo goed tegen de kou. Dus, stop met dom doen natuur en maak het het regenachtige maar warme lente waar ik van hou.
Ik kan amper geloven dat we al aan de krokusvakantie zitten, binnen een dikke vier maand is school al gedaan en is het weer zomervakantie. Ziek is dat, in het tweede middelbaar (waar ik zit) moeten we op het einde van dit schooljaar kiezen tussen verschillende richtingen. Ik wil humane wetenschappen doen, ik wil graag psycholoog worden en dan is dat de beste richting. Maar dan zal ik van school moeten veranderen, het feit dat ik hier weg kan is niet het probleem, maar om daar te zijn. In een nieuwe school 15 minuten verwijderd van de school waar ik nu zit, dat is eng. Ik ben nog nooit veranderd van school, ik zit mijn hele leven al op deze school en dat afscheid nemen is moeilijk. Ook al haat ik deze school uit de grond van mijn hart, het zal moeilijk blijven om te accepteren dat ik hier weg moet. Ik wil dit, ik wil humane wetenschappen want dat is beter voor wat ik wil doen. Dat ligt me meer, dat is meer mijn ding. Ik moet het natuurlijk nog regelen met mijn ouders want ik heb al een school gevonden. Maar ik ga daar echt niet alleen naartoe, als mijn beste vriendin er ook heen kan is dat geweldig. Een droom, om samen met haar opnieuw te beginnen in een andere school. Maar wat als het niet mag van haar ouders? Moet ik dan mijn toekomst die ik zo graag wil weggooien en maar economie doen in een school waar ik niet meer heen wil omdat ik er ongelukkig van word ook al weet niemand dat?
Binnen een paar minuten moet ik spelen voor punten, piano. Ik heb geoefend, maar zenuwen is het grootste probleem. Het lukt wel. Over het dilemma van school schrijf ik nog een artikel, en over wat ik nu ga 'zeggen' ook. Valentijn. Ik heb wel een lief elk jaar, maar op Valentijn ben ik altijd alleen. En ja, er is wel iemand, die ik leuk vind. Heel leuk. Heel heel erg leuk. Maar no way dat hij mij leuk vind, ik kan niet in zijn hersens kijken, ook al zou ik dat heel er graag willen. Man, wat is hij knap. En grappig. En leuk. Heel leuk. Maar donderdag is het alweer Valentijn. Moeilijk te geloven dat het hier al is. Ik blijf verder dromen over hem, klinkt zo stom. Kinderachtig ook. Loop ik de hele tijd met zo'n domme lag op mijn smoel. Allemaal zijn fout, ik vergeef het hem wel.

Hoe gaat het met jullie?
xoxo, story teller.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten