Pagina's

vrijdag 19 april 2013

Beste vrienden, mezelf en bang zijn.

Toen ik het artikel las van de mede-eigenaarster van deze blog, had ik eigenlijk wel zin om ook een beetje zo'n update te doen. (sorry!) Dus ik zit hier, met make-up  een paardenstaart, een jogging en een topje. Kijkend naar oude afleveringen van The Hills. Met een notitieboek naast me. Op deze prachtige zondag. Dus laat ik maar beginnen, met mijn leven hoe het nu is.

Ik ben een vreemd iemand. Ik heb altijd het gevoel als ik tegen mensen praat dat ik hun kapot irriteer of dat ik hun erger en dat wil ik niet. Altijd als iemand 'droog' doet. Korte antwoorden geeft of laat antwoordt. Dan heb ik het gevoel van: 'Ze zijn met andere dingen bezig en hoeft me even niet dus ik zeg maar dat ik ze met rust laat omdat ik denk dat ik hun kapot irriteer.' En dan vinden ze me irritant omdat ik denk dat ik irritant ben. Fijn is dat. Ook super handig. En ik weet niet eens waarom ik dat gevoel heb, alsof ik mensen irriteer. Volgens mij, ben ik nu eenmaal irritant.
Ik ben ook bang. Bang van alles. Bang dat mensen me in de steek laten (dat vooral, ik schrijf er nog iets over denk ik). Bang dat mijn ouders boos worden. Bang dat mijn punten slecht zijn. Bang over volgend jaar, want ik wil een richting doen op een andere school. Maar niet alleen. Ik ben bang, bang van bang zijn. Bang van mezelf. En ik word er enorm moe van, maar ik op één of andere manier komt het gewoon. Ik probeer tegen mezelf te zeggen: 'Het komt wel goed, het komt wel goed, je hoeft niet bang te zijn.' Maar het werkt niet echt. En ik ben bang om mijn gevoelens te uiten. Bang om erover te praten. Om natuurlijk mensen weer te irriteren. Ik ben bang om te praten. Echt. Bang. Doodsbang om te praten over wat ik voel. En ik word er ziek van.
Maar naast dat alles gaat de situatie thuis heel goed, en op school heb ik ook hele goeie punten. Met vrienden gaat alles oké, het ligt eraan met wie. Want met de ene probeer ik een band te krijgen, maar zij blijft me wegduwen. Maar ik wil een band om dat ik mijn beste vriendin niet wil kwetsen. Ze staat tussen haar twee beste vriendinnen in die niet zo erg met elkaar overweg kunnen zoals zij met hun overweg kan. Ik begrijp dat dat heel erg lastig kan zijn. Ik doe mijn best, maar alles kan niet van één kant komen. Ik zie wel wat ik doe en wat er gebeurd. Maar met mijn beste vriendin (B.T.) gaat alles beter en beter. Ik denk dat we dichter komen door dingen die we meemaken. Toch blijf ik soms bang dat ze door alles alleen gaat, en ik zou graag hebben dat ze het met mij deelt. (alweer, sorry :s)

Dat was het, hoe gaat het met jullie?
xoxo, S.T.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten